Geluiden van het bos * Sounds of the forest

Eenzaam en alleen ligt zij daar al uren op een bed van dennennaalden ontdaan van haar kleding gebonden aan polsen enkels gespreid als aan een rad. Alleen en eenzaam zicht op de wolken die achter de boomtoppen zeilen verlicht door de heldere maan de mond gesnoerd de oren gespitst. Geen Meester, geen genade eenzaam en alleen met haar angsten en verdriet pijn in rug en benen in armen, billen en nek koud van buiten angstig van binnen. Krakende takken in de verte iets dat valt, dichtbij Meester bent u daar? smeekt zij van binnen haar stem gesmoord door leer de eerste tranen wellen op. Ze herkent ze nu de geluiden in het bos ze zijn van Hem Hij is haar niet vergeten Zijn rustige passen komen naar haar toe de aanvankelijke kou bestaat niet meer. Warmte overspoeld haar geluk en vrede tegelijk als hij Zijn gezicht weer toont omringd door magisch maanlicht Hij lacht, zij lacht van achter haar gag plots huilt ze ook, van louter vreugde. Daar ligt zij, nog steeds op een bed van dennennaalden ontdaan van al haar kleding gebonden aan polsen en enkels overgeleverd aan Zijn grillen bereid alles opnieuw te doorstaan.

Lonely and deserted she lies there for hours on a bed of fir needles disposed of her clothes tied wrists ankles spreaded. Alone and isolated a view on the clouds that sailed behind the trees enlightened by the clear moon her mouth stopped pricked up ears. No Master, No mercy lonely and deserted with her fears and sorrow Aching back and legs arms, bottom, neck a cold body a frightened soul. Crackling branches in the distance something falling, nearby Master, is that You? she's begging inside her voice smothered by leather the first tears raising. Now she recognizes it the sounds of the forest they're His He hasn't forgotten her His quiet footsteps approaching her the initial cold doesn't excist anymore. Warmth overwhelming her happiness and peace together as she sees His face again surrounded by magical moonlight He smiles, she smiles behind her gag suddenly she also cries of pure joy. There she ever lies on this bed of fir needles disposed of all her clothes tied wrists and ankles at the mercy of all His whims prepared to endure it all again.

Picture by moonheart * Words by Master Alexander